Eerste avond in Jinzhou

Optreden op het plein

Zo gemoedelijk als de sfeer op de generale was, zo heftig is het vandaag. De dansers en de genodigden zitten op krukjes op het plein. De opper Chinezen zijn kennelijk heel bang dat wij contact zullen hebben met 'het volk'. Tussen degenen met een krukje en het stampvolle plein erachter bevindt zich een dubbele rij strak kijkende militairen. Op het plein ontstaat op een bepaald moment geduw en getrek en heel snel komen er nieuwe militairen. Er gebeurt niets, maar het voelt dreigend en beklemmend.
Vanavond is de opening van het 'Yinzhou International Cultural Folk Festival'.
Er is volop media-aandacht, zowel in China als in Brabant. Peter en Marieke worden geinterviewd voor de Chinese televisie. Hoewel de tolk de antwoorden niet voorkauwt, doet hij wel suggesties voor de antwoorden. Het is bijzonder wenselijk dat Peter en Marieke iets zeggen over het festival, wat ze van de andere optredens vinden en wat ze vinden van Yinzhou. Een staaltje van (post-)communistisch communiceren.
Bij de aankondiging van het festival noemen de presentatoren ook het contact en de uitwisseling met het westen.

Ook in Nederland is Taptoi in de media. Al de hele week is om kwart voor twee Nederlandse tijd op Radio Brabant een interview te horen met Renee. Live vanuit China. Kwart voor twee in Nederland betekent kwart voor 8 's avonds in China, precies de tijd van onze optredens. Gelukkig zijn onze Chinese gastheren niet zo stipt.

Het optreden is zwaar. We doen enorm ons best, maar de omstandigheden werken tegen. De grimmige sfeer, grote spleten en bobbels in de vloer en een vreselijk onevenwichtige versterking van ons geluid. Bovendien is de vloer nog gladder dan de dag ervoor, aangezien een bellenblaasmachine de feestvreugde is komen verhogen. Wie bedenkt zoiets voor een titawoe-festival? Gelukkig zijn er Chinese steltlopers voor ons die zich af en toe als onderdeel van hun optreden met enorme klappen op de grond laten vallen.

We zijn om 21.45u terug in het hotel. Vrij!
Het voordeel van een leven naar het schema van een ander is dat je de vrije uren intensief gaat benutten.
We gaan met z'n vieren met de taxi naar een markt die we vanuit de bus gezien hebben. Helaas, als we daar aankomen, wordt alles afgebroken. We lopen toch maar een rondje. In een dwarsstraat brandt nog licht, weer een markt, nu alleen met etenskraampjes. Het ziet er allemaal eng en exotisch uit. Kikkerbillen, kippenkoppen op een stokje, maden, krabben, alles kakelvers dan wel levend.
Eerst durven we niets te eten, maar bij de viskraam zien we dat de vissen en garnalen nog leven en dat er onder die woks enorme vuren branden. Geen bacterie die dat overleeft. In ons beste Chinees (lees: gewoon Nederlands) bestellen we een heerlijk maaltje. De garnalen worden uit hun lijden verlost.